Δρόμοι των προσφύγων...

by - Φεβρουαρίου 28, 2016


Οι δρόμοι της χώρας γέμισαν ανθρώπους. Τα λιμάνια, οι σταθμοί, τα σύνορα, τα καταλύματα... παντού άνθρωποι. 


Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι, γέροι.
Και πάνε... που πάνε; Κανείς δεν ξέρει που πάνε. Ούτε οι ίδιοι. Φαντάζομαι πως θέλουν κάπου να φτάσουν! να τελειώνει το μαρτύριο τους. Αυτό το ατέλειωτο ταξίδι τους.
Και οι δρόμοι πλημμυρίζουν ανθρώπους. Ανθρώπους κουρασμένους, θλιμμένους μα ακόμα πεισμωμένους (πόση δύναμη κρύβει άραγε ο άνθρωπος μέσα του;) παρακαλώντας να τους αφήσουν να προχωρήσουν! να μη τους στερήσουν το δικαίωμα στην ελπίδα!

(Όλα αυτά τη στιγμή που στο διαδίκτυο έχει ξεσπάσει καυγάς από "αρμόδιους" ιατροδικαστές φυσικά για το αν ο Παντελίδης πάτησε τελικά φρένο ή όχι... .)

Κι εγώ που δεν είμαι "ιατροδικαστής" σκέφτομαι πόσα χρόνια πέρασαν από τη καταστροφή της "δικής" μας Σμύρνης και το "δικό" μας τον κόσμο γαντζωμένο στα καράβια, παρακαλώντας να τους αφήσουν και τότε να ελπίζουν. Ανθρώπους με την ίδια αγωνία στα μάτια τους, την ίδια κούραση, την ίδια θλίψη, το ίδιο πείσμα.
Κοντεύει αιώνας από τότε. Ένας αιώνας! Πόσα άλλαξαν σε έναν αιώνα; Τα πάντα! Ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Η τεχνολογία μπήκε στη ζωή μας κι έγινε αρχηγός. Η ζωή του ανθρώπου, του δυτικού ανθρώπου βεβαίως, έγινε καλύτερη. Για τον υπόλοιπο κόσμο ποιος νοιάζεται; είναι απολίτιστος ο υπόλοιπος κόσμος... Συστήματα ανατράπηκαν, οικονομίες δημιουργήθηκαν, επαναστάσεις έδωσαν και πήραν, πόλεμοι γράφτηκαν στην ιστορία, επίσης και εκατομμύρια νεκροί και .... και... και...

Και; και τίποτα δεν άλλαξε. Οι πρόσφυγες της Σμύρνης βγήκαν στα νησιά της Ελλάδας τότε. Οι πρόσφυγες της Συρίας βγαίνουν στα ίδια νησιά σήμερα.
Εκείνοι οι πρόσφυγες του τότε ήξεραν πως θα έρχονταν σε ελληνικό έδαφος και η ταλαιπωρία τους θα τέλειωνε στην ίδια τους τη πατρίδα. Πότε τελειώνει άραγε η ταλαιπωρία του ξεριζωμού;
Οι πρόσφυγες του σήμερα δεν έχουν προορισμό. Δεν έχουν πια καμιά πατρίδα. Δεν έχουν τίποτα.

Τους καρτερεί η πολιτισμένη Ευρώπη. Η δυνατή ενωμένη Ευρώπη!
Τους καρτερεί για να τους αρπάξει ότι κουβαλούν πάνω τους που έχει αξία. Έτσι μετράει η δυνατή Ευρώπη την αξία: μόνο σε χρήματα, σε κοσμήματα, σε... δεν ξέρω τι άλλο.
Τους καρτερεί για να τους στείλει αλλού. Κανείς δεν τους θέλει. Έχει "νομιμοποιηθεί" το σύγχρονο δουλεμπόριο με τις βαρβάτες μίζες του αλλά το εμπόρευμα δεν το θέλει κανείς.
Εκείνοι οι άνθρωποι, πουθενά δε χωράνε... μα πουθενά. Κλείνουν σύνορα.
Τα γυαλιστερά κουστούμια συνεδριάζουν πάνω σε πλουσιοπάροχα τραπέζια για την πείνα και τη δυστυχία των άλλων. Σημαντική λεπτομέρεια: υπεύθυνα για την πείνα και τη δυστυχία είναι τα ίδια κουστούμια.

Ποιους διδάσκει τελικά η ιστορία; Τον απλό άνθρωπο σίγουρα! το κουστούμι ποτέ. Το κουστούμι θέλει εξουσία, χρήμα, δόξα. Όλα τα θέλει. Πατώντας επί πτωμάτων; τι αξία έχουν τα πτώματα όταν δε φοράνε κουστούμια; μπορεί και καμία. Το κουστούμι δε θα χορτάσει ποτέ εξουσία και χρήμα. Είναι τόσο άπληστο.
Είναι τρελό. Γιατί όλο αυτό το χρήμα που τελικά θα βάλει στις τσέπες του δε θα προλάβει σε μια ζωή να το ξοδέψει. Τίποτε δε μπορεί να με πείσει για τη λογική του... Γαμώτο! ούτε για τη τρέλα τους!

Μόνο εκείνοι οι άνθρωποι μπορούν να με πείσουν.
Η αγωνία τους, ο πόνος τους, η ταλαιπωρία τους, τα μωρά τους στις αγκαλιές τους, τα χέρια τους τα ενωμένα για να μη χαθούν στο πλήθος, μόνο εκείνα με πείθουν για τον άδικο κόσμο που ζούμε και για την ελπίδα που δεν τη βλέπω να ξεμυτίζει από πουθενά.

Συγχωρήστε με, για την απαισιοδοξία μου φίλοι, αλλά αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει... δεν είναι ικανός να αλλάξει. Τα κουστούμια σε όποιον και να φορεθούν κουστούμια θα παραμείνουν.
Και στα κουστούμια, δεν έχω τίποτα να πω...

Μόνο στους ανθρώπους έχω να πω! Εκείνοι μόνο αξίζουν τον πιο βαθύ μου σεβασμό και τα δάκρυα μου που καρφώνονται ακάλεστα στα μάτια μου κάθε που αντικρίζω μια εικόνα τους!
Λοιπόν,

Άτιμος είναι ο κόσμος τούτος...
Άδικος...
Θεέ μου,
πως τον κρατάς στην αγκαλιά σου
και δεν τον τινάζεις κάτω
να γίνει χίλια κομμάτια
να τον πλάσεις καλύτερο;

Ν. Καζαντζάκης


"Καλή τύχη άνθρωποι!"


Η φωτογραφία είναι από το pixabay!

You May Also Like

16 Comments

  1. Με καθήλωσες!
    Η κατάσταση αυτή είναι τραγική, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα έπρεπε να τρέξει να βοηθήσει, θα έπρεπε να σταματήσει ο πόλεμος, θα έπρεπε να αγκαλιάσει τα αθώα θύματα αλλά όχι καθόμαστε στον ωραίο μας καναπέ και αν δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε αλλάζουμε κανάλι. Λυπάμαι πολύ, πάρα πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να νιώθεις τόσο αδύναμος που το μόνο που έχεις να πεις είναι καλή τύχη. Να νιώθεις απελπισμένος. Τελικά κανένας μας δεν ελπίζει...δυστυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο όμορφο κείμενο, γεμάτο δυστυχώς πικρές αλήθειες... Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά εμείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουμε!!! Δεν θέλουμε να μάθουμε, νομίζουμε πως δεν μας αφορά!!! Μακάρι κανείς να μη χρειάζεται να διαβεί αυτούς τους δρόμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό.. νομίζουμε πως δε μας αφορά...
      πόσο μας αφορά όμως ούτε που φανταζόμαστε....

      Διαγραφή
  4. Δυσκολεύομαι πολύ να το κατανοήσω όλο αυτό.... Ακους τόσα πολλά... Εξαιρετικό κείμενο και συγκλονιστικος Καζαντζάκης στο τέλος... Δική μου, απαισιοδοξη άποψη, οδεύουμε σταθερά προς ολοκληρωτική καταστροφή... Μόνο έτσι μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι από το μηδέν. Όπως πάντα, απόλαυσα πολύ την σκέψη σου αλλά και τον τρόπο που την αποτυπώνεις. Σε φιλώ γλυκά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο απαισιόδοξη κι αν είναι η άποψη σου Γιάννα μου, έχει μέσα της αλήθεια...
      Κι εγώ με το χαζό μου μυαλό σκέφτομαι πως θα μπορούσα, όλα, μα όλα να ήταν τόσο αλλιώτικα! τόσο όμορφα! αλλά είπαμε, το μυαλό μου είναι χαζό....
      Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια!!
      Τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
  5. Δυστυχώς όλο αυτό με έχει επηρεάσει πάρα πολύ.Δεν μπορώ να δώ ούτε μία ελάχιστη ακτίνα αισιοδοξίας.Ανθρωποι εγκλωβισμένοι χωρίς γέλιο,χωρίς ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με στεναχωρεί πολύ που τελικά κανένας μας δεν ελπίζει σε τίποτα πλέον... Πολύ ωραίο κείμενο Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ δυνατό το κείμενό σου και πραγματικά με άγγιξε! Θέλω να σκέφτομαι θετικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα και καλό μήνα! Υπέροχες σκέψεις. Κι εγώ στα κοστούμια δεν θα έλεγα τίποτε, τι να καταλάβουν εξάλλου; Αλλά στους απλούς ανθρώπους θα πω να αισιοδοξούν γιατί, ξέρεις, πιστεύω ότι αυτήν την αισιοδοξία θέλουν να μας στερήσουν..
    Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα να έχουμε!
      Έχεις δίκιο: ας κρατήσουμε ζωντανή την αισιοδοξία μας!!

      Διαγραφή

Ο λόγος δικός σας: