Φεβρουαρίου 23, 2016
40
Comments
Καταραμένος Αλωνάρης
Στ’ αλώνι το δικό μας, αγνάντιο
απ’ το καλύβι, εκείνο που τώρα έχει χορταριάσει και πια δεν ξεχωρίζει,
ζωντάνευαν και οι πέτρες. Νέοι και νιες πήγαιναν κι έρχονταν, φωνές, γέλια, κουβεντολόι,
αγκομαχητά, λιοπύρι. Δρεπάνια στα χέρια, ψάθες στα κεφάλια κι ο θέρος αρχίνιζε. Κι ύστερα, φόρτωμα στα μουλάρια και καρφί για τ' αλώνι.
Φεβρουαρίου 19, 2016
31
Comments
Φεβρουαρίου 15, 2016
36
Comments
Φεβρουαρίου 13, 2016
16
Comments
Φεβρουαρίου 07, 2016
26
Comments
Φεβρουαρίου 05, 2016
13
Comments